Wat een waanzinnige ervaring om India voor het eerst te mogen bezoeken en een onderdeel te zijn van One Million Hockey Legs! Tijdens deze trip hebben Joep, Erik-Jan en ik, de cursus Master Trainer 1 gegeven. Twintig super enthousiaste meisjes en jongens in de leeftijd van 18 tot 31 hebben de cursus met succes doorlopen. Ik was onder de indruk van de hockey skills van onze trainers en zeker ook van de schoolkinderen. Ze kunnen in India technisch goed hockeyen. Tactisch moet er nog veel uitgelegd worden maar technisch hoef je deze kids een stuk minder bij te brengen dan Nederlandse kinderen in deze leeftijdscategorie. Stoppen is de specialiteit in India, maar ja wat wil je als je op blote voeten een training moet volgen. Een hockeybal is in India net zo hard als in Nederland dus dan wil je de bal wel goed stoppen. Ik heb ook niemand een bal op z’n puntje zien aannemen, nee deze jongens en meisjes stappen opzij en nemen de bal keurig aan.
De velden zijn niet meer dan een terrein van turf/gravelzand en het doel bestaat uit twee palen en een deklat. Maar het gaat er net zo hard aan toe als in Nederland tijdens een wedstrijd of training.
Natuurlijk is de theorie van de cursus heel belangrijk maar, net als wij, vinden de cursisten het praktijk deel op het veld het leukst. Ons oefenveld bevond zich naast een highschool. Dit gaf een goed beeld van dit stukje India. Pal naast de school stond een hutje waar een jong gezin woonde. De was hing nog net niet over het hek te drogen maar de kinderen liepen op blote voetjes naast het oefenveld. Ook het lokale vee liep lekker over het veld. Geiten en koeien lopen in India sowieso kris kras tussen het volk en het verkeer. En net als mensen en automobilisten zijn ze nauwelijks onder de indruk van het getoeter. De lokale markt bevond zich ook naast de weg van de school en was het een komen en gaan van auto’s,-bussen, tractoren en brommers. Complete chaos en omdat ze allemaal wilde kijken wat die grote blanke mensen aan het doen waren werd het getoeter alleen maar luider. Heerlijk, wat een gekleurde, prachtige bruisende massa.
Een completer beeld van deze regio in India hebben we nauwelijks kunnen krijgen in een week cursus geven. En dan heb ik onze indrukwekkende bezoekjes aan de lokale scholen en trainingen nog niet eens beschreven. De kinderen die ons zo enthousiast ontvingen met “good afternoon mamâ€. Geweldig!
